Ο σύγχρονος άνθρωπος όταν αναφέρεται
στην λέξη «φιλία» δεν ξέρω ποια ακριβώς φιλία μπορεί να εννοεί.
Το μόνο σίγουρο σε έναν κόσμο που συνεχώς αλλάζει, που όλα μεταβάλλονται διαρκώς είναι η επακόλουθη αλλαγή του ατόμου. Αξίες, ιδανικά και αρχές που άλλοτε θεωρούσε σημαντικά, τώρα έχουν αρχίσει να χάνουν την ουσία τους και την θέση τους παίρνουν πρόσκαιρες σκέψεις και συναισθήματα, που είναι ασταθή, που με την πάροδο του χρόνου αλλοιώνονται, γιατί πολύ απλά προσπαθούν να προσαρμοστούν σε αυτή την δήθεν «νέα και σύγχρονη εποχή» όπως κάποιοι θέλουν να την ονομάζουν.
Όχι, δεν είμαι απαισιόδοξη. Ποτέ δεν ήμουν και ποτέ δεν θα γίνω, αλλά πάντα θα προσπαθώ να βρω μια λύση μέσα σε αυτόν τον χαοτικό κόσμο, κυρίως για να μην χαθώ εγώ. Το τι θεωρεί, λοιπόν, ο καθένας σημαντικό είναι κάτι εντελώς υποκειμενικό. Άλλος πιστεύει ότι με τα χρήματα μπορεί να κάνει τα πάντα… ίσως και να μπορεί…δεν είμαι σε θέση να το κρίνω. Άλλος βασίζεται στα αγαθά που έχει, αδυνατεί να ζήσει χωρίς εκείνο το πανάκριβο ρολόι του, χωρίς τον υπολογιστή του ή χωρίς εκείνο το πολυτελές κόσμημα. Δεν κατηγορώ κανέναν για τις επιλογές του. Ο καθένας έχει την δική του οπτική, το δικό του τρόπο να βλέπει τα γεγονότα και επειδή αυτός είναι διαφορετικός από τον δικό μου δεν σημαίνει ότι είναι λάθος. Σίγουρα δεν είναι λάθος. Θα έλεγα, όμως, ότι είναι αλλιώτικος, δεν είναι ίδιος με τον δικό μου.
Για εμένα σημασία έχουν οι άνθρωποι και πιο πολλοί εκείνοι που αποκαλώ «φίλους μου». Επιτρέψτε μου να μην μιλήσω για την οικογένεια, γιατί η οικογένεια είναι κάτι ξεχωριστό, πιο σύνθετο και συνάμα το πιο ξεκάθαρο και κατανοητό απ’ όλα. Αλλά ας γυρίσουμε και πάλι στο θέμα μας. Φιλία, φιλία, φιλία… Πολλές φορές ακούω ανθρώπους γύρω μου να χρησιμοποιούν αυτή τη λέξη τόσο επιφανειακά. Πώς μπορείς να ονομάσεις κάποιον «φίλο σου»; Ποια υποτίθεται ότι πρέπει να είναι τα χαρακτηριστικά που θα φέρει; Πρέπει να είναι ίδιος με εσένα ή θα πρέπει να είναι κάτι εντελώς διαφορετικό; Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω και δεν μπορώ να απαντήσω με βεβαιότητα. Μπορώ όμως να δώσω την δική μου οπτική για το θέμα. Ναι, αυτό σίγουρα μπορώ να το κάνω.
Ο σύγχρονος άνθρωπος όταν αναφέρεται στην λέξη «φιλία» δεν ξέρω ποια ακριβώς φιλία μπορεί να εννοεί. Με μπερδεύει… Εννοεί την πραγματική και ουσιαστική φιλία ή την εικονική που ο ίδιος έχει δημιουργήσει στο κεφάλι του; Αναφέρεται στην ουσιαστική και άμεση επαφή των ανθρώπων μεταξύ τους ή σε κάτι πιο επιφανειακό , σε κάτι προσωρινό που όταν πια δεν θα είναι «της μόδας» θα θέλει να το ξεφορτωθεί και να «αγοράσει ένα καινούργιο»; Δεν ξέρω, αλήθεια… Αλλά, όπως προείπα, όχι δεν είμαι απαισιόδοξη απλά αυτή είναι η πραγματικότητα που κανείς δεν θέλει να παραδεχθεί… Φοβάται να παραδεχθεί και να αντικρίσει… γιατί αυτό που θα δει θα τον τσακίσει. Θα δει σχέσεις ανώφελες που τίποτα δεν του προσφέρουν, θα δει ότι τελικά είναι μόνος του και αυτό δεν θα του αρέσει καθόλου.
Επειδή όμως πάντα βλέπω και την άλλη όψη του νομίσματος, υπάρχουν στιγμές που παρατηρώ τον κόσμο γύρω μου και βλέπω σχέσεις αληθινές. Βλέπω ανθρώπους να κάθονται μαζί και να γελάνε με την ψυχή τους, να λένε ανέκδοτα, να χαίρονται, να λυπούνται, να λένε μυστικά μεταξύ τους, να εμπιστεύονται, να μην είναι επιφυλακτικοί ή καχύποπτοι… Ή απλά τους βλέπω να μιλάνε μεταξύ τους, που είναι το πιο απλό πράγμα που μπορεί να κάνει κάποιος. Σήμερα, όμως, φαίνεται τόσο δυσεύρετο. Γιατί να είναι δυσεύρετο; Ή καλύτερα γιατί εμείς το κάναμε να είναι δυσεύρετο; Γιατί; Η φιλία, με την αληθινή της έννοια, είναι το πιο βασικό στην ζωή μας ή τουλάχιστον ένα από τα κύρια. Της αξίζει να έχει μια υψηλή θέση στην ιεραρχία, έτσι δεν είναι;
Υ.Γ. Μήνυμα αισιοδοξίας: Σταμάτα να διαβάζεις αυτό το άρθρο, βγες έξω, γνώρισε καινούργια άτομα και ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ βάλε ένα τέλος σε αυτήν την μιζέρια και τον φόβο για το «άγνωστο». Ναι, μπορεί να πληγωθείς, να απογοητευτείς, να «πέσεις» εκατομμύρια φορές, αλλά και άλλες τόσες να σηκωθείς. Καιρός, λοιπόν, να δεις κατάματα την πραγματικότητα. Αντέχεις;
