Σύμφωνα με τους ψυχολόγους δεν είναι κάθε διαφωνία

με τον σύντροφό σου αυτό που φαίνεται.

Πολλές φορές διαφωνούμε ή τσακωνόμαστε με τον σύντροφό μας όχι επειδή πραγματικά μάς πείραξε που δεν έπλυνε για παράδειγμα εκείνος τα πιάτα το βράδυ, αλλά επειδή υπάρχουν βαθύτερα θέματα στη σχέση μας και απλά η αφορμή για να εκφράσουμε τα συναισθήματά μας ήταν η διαφωνία για τα πιάτα.

Σύμφωνα με τον κανόνα «90-10», μόνο το 10% των καβγάδων προέρχεται από το άμεσο πρόβλημα, ενώ το 90% οδηγείται από βαθύτερα συναισθήματα, ανεκπλήρωτες ανάγκες, περασμένες πληγές και ανείπωτους φόβους.

Ωστόσο, όταν εστιάζουμε μόνο στο έναυσμα, χάνουμε το πραγματικό ζήτημα και τα ίδια επιχειρήματα συνεχίζουν να επανεμφανίζονται.

Πιο αναλυτικά ο κανόνας «90–10»

Εκ πρώτης όψεως, οι περισσότερες συγκρούσεις φαίνεται να αφορούν ζητήματα επιφανειακά.

Αυτά τα ερεθίσματα αποτελούν μόνο το 10% των συγκρούσεων και φαίνεται να έχουν απλές λύσεις. Ωστόσο, παρά τις προσπάθειες να διορθωθούν αυτές οι συμπεριφορές, η ένταση συχνά παραμένει.

Αυτό συμβαίνει επειδή η πραγματική σύγκρουση δεν αφορά την ίδια την πράξη, αλλά το τι αντιπροσωπεύει αυτή η πράξη σε ένα βαθύτερο συναισθηματικό επίπεδο.

Μια συνομιλία που ίσως έμεινε στο «διαβάστηκε» μπορεί να μην κρύβει κάτι άσχημο από πίσω, αλλά είναι αυτή που μπορεί να ξυπνήσει αρνητικές μνήμες από το παρελθόν.

Αυτές οι μνήμες, τα συναισθήματα αποτελούν το 90% της σύγκρουσης και προέρχονται από ανεκπλήρωτες συναισθηματικές ανάγκες και ανασφάλειες προηγούμενων σχέσεων που πρέπει να αντιμετωπιστούν.

Οι συνεχείς συγκρούσεις για μικρά πράγματα συχνά κρύβουν βαθύτερες ανάγκες για επικύρωση, αυτονομία ή συναισθηματική ασφάλεια.

Για παράδειγμα όταν κάποιος λέει «Δεν με ακούς ποτέ όταν μιλάω», αυτό που μπορεί να εννοεί πραγματικά είναι «Νιώθω ότι δεν ακούγομαι και δεν έχω σημασία. Έχω ανάγκη να νιώθω ότι με εκτιμούν σε αυτή τη σχέση. Αυτό μου θυμίζει στιγμές στο παρελθόν μου -είτε με γονείς, φίλους ή προηγούμενους συντρόφους- που ένιωθα αόρατος/η».

Το πρόβλημα είναι ότι αυτοί οι βαθύτεροι φόβοι και τα συναισθήματα σπάνια εκφράζονται απευθείας. Αντίθετα, τα ζευγάρια μαλώνουν για το 10% - το επιφανειακό παράπονο - επειδή είναι πιο ασφαλές από το να παραδεχτούν Τήνο πραγματικό λόγο που αισθάνονται ευάλωτοι.

Και επειδή το ριζικό ζήτημα παραμένει ανείπωτο, οι ίδιες συγκρούσεις επανεμφανίζονται με διαφορετικές μορφές, οδηγώντας σε έναν κύκλο απογοήτευσης και παρεξήγησης.

Πώς θα σπάσεις τον φαύλο κύκλο

Μόλις καταλάβεις πως για τις συγκρούσεις με τον σύντροφό σου ευθύνεται κάτι βαθύτερο κι όχι ο προφανής λόγος που φαίνεται, τότε θα μπορείς να αντιμετωπίσεις καλύτερα και τις όποιες διαφωνίες σας.

Για αρχή λοιπόν, θα πρέπει να προσδιορίσεις ποιο είναι το βαθύτερο συναίσθημα που σου προκαλεί η χ,ψ πράξη του και να το πεις με το όνομά του.

Για να επιστρέψουμε στο παράδειγμα με τα πιάτα στον νεροχύτη, είναι πραγματικά τα πιάτα που σε ενοχλούν ή το συναίσθημα ότι εσύ κάνεις τα πάντα σε αυτή τη σχέση;

Δεύτερον καλό είναι να εκφράζεις το βαθύτερο συναίσθημά σου κι όχι μόνο το παράπονο σου. Αντί να πεις: «Ποτέ δεν βοηθάς στο σπίτι», δοκίμασε να πεις: «Όταν χειρίζομαι τα πάντα μόνος μου, νιώθω αόρατος/η. Πρέπει να νιώθω ότι είμαστε μια ομάδα».

Μεταβαίνοντας από την κριτική στην ευαλωτότητα, διευκολύνεις τον σύντροφό σου να σε ακούσει χωρίς να γίνει αμυντικός/η.

Τρίτον, προσπάθησε να αναγνωρίσεις πρότυπα αντί για μεμονωμένα περιστατικά.

Εάν εσύ και ο σύντροφός σου συνεχίζετε να έχετε το ίδιο επιχείρημα με διαφορετικές μορφές, ήρθε η ώρα να αναζητήσετε μοτίβα. Ρώτησε δηλαδή, τον εαυτό σου: «Ποιο είναι το επαναλαμβανόμενο συναίσθημα που βιώνω συνέχεια σε αυτή τη σχέση;».

Για παράδειγμα, εάν διαφωνείτε πάντα για μικρές οικιακές εργασίες, το βαθύτερο ζήτημα μπορεί να είναι αυτό του ότι αισθάνεσαι ότι δεν σε εκτιμούν.

Εάν οι τσακωμοί ξεκινούν συχνά μετά από κοινωνικές περιστάσεις, μπορεί να υποβόσκει κάποια ανησυχία για το πώς σε αντιλαμβάνεται ο σύντροφός σου.

Τέλος, προσέγγισε τον σύντροφό σου με περιέργεια κι όχι καχυποψία.

Αντί να υποθέσεις ότι είναι εγωιστής ή ότι δεν ενδιαφέρεται για σένα κάνε του ερωτήσεις για να καταλάβεις τι συμβαίνει. Η περιέργεια ενισχύει τη σύνδεση σε αντίθεση με τις υποθέσεις που δημιουργούν απόσταση.

Προσεγγίζοντας τη σύγκρουση με περιέργεια -όχι για να πεις ότι έχεις δίκιο, αλλά για να κατανοήσεις- δημιουργεί έναν χώρο όπου και οι δύο σύντροφοι αισθάνονται ότι ακούγονται, εκτιμώνται και νιώθουν συναισθηματικά ασφαλείς.

Στην ουσία, λοιπόν μια σύγκρουση δεν αφορά απαραιτήτως το θέμα, αφορά το συναίσθημα πίσω από αυτό.

Όταν προσπαθείς να κατανοήσεις πού είναι το πρόβλημα, σπας τον κύκλο των επαναλαμβανόμενων καβγάδων και βρίσκεις πραγματικές λύσεις.

Πηγή: Queen.gr