Προβάλλεται το Σάββατο στην Αμαλιάδα η ταινία του Δημήτρη Ινδαρέ με άρωμα Ηλείας
Μια ταινία με… άρωμα Ηλείας, που δημιούργησε μέσα από μια συλλογική προσπάθεια , ο σκηνοθέτης Δημήτρης Ινδαρές με τίτλο “Λενάκι, δυο φωτιές και δυο κατάρες” πρόκειται να προβληθεί την Κυριακή 24 Νοεμβρίου στις 7 το απόγευμα, στο Συνεδριακό Κέντρο της Αμαλιάδας, στο πλαίσιο των προβολών του Διεθνούς Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Πελοποννήσου.
Στην ταινία εμφανίζονται κάτοικοι τριών γειτονικών χωριών: του Λειβαρτζίου, της Ορεινής (Μοστενίτσας) Ηλείας και των Τριποτάμων που αποτελεί και τον γεωγραφικό «καμβά» της, εκεί όπου εξελίσσεται και η ιστορία αγάπης που θα παρακολουθήσουμε. Στην συλλογική αυτή προσπάθεια ξεχωρίζουν από την Ηλεία, κατευθύνοντας την υπόθεση, η λαογράφος Ελένη Ψυχογιού και ο συγγραφέας ερευνητής και λαογράφος Ηλίας Τουτούνης. Επίσης η Αννέτα Γεωργουλοπούλου από τον Πύργο (με καταγωγή από τα Τριπόταμα) πολύ γνωστή στο χώρο της λαϊκής παράδοσης .
Η ταινία στηρίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του Δημήτρη Ινδαρέ «Λενάκι, δυο φωτιές και δυο κατάρες” . Η αναψηλάφηση μιας παλιάς ιστορίας κι ένα σχετικό δημοτικό τραγούδι για τον έρωτα δυο αλλοθρήσκων, δίνει την ευκαιρία για ένα αναπάντεχο στοχαστικό ταξίδι στο παρελθόν μιας ορεινής κοινότητας στην καρδιά της Πελοποννήσου. Η τυχαία ανακάλυψη ενός πάκου εγγράφων στο πατρικό του σπίτι στην Πάτρα οδηγεί τον συγγραφέα και σκηνοθέτη σε μια αναζήτηση βάθους επτά γενεών. Ανάμεσα στα χαρτιά βρίσκεται το εκκλησιαστικό επιτίμιο που αφορά την καταδίκη των εμπρηστών ενός πύργου στο Λειβάρτζι των Καλαβρύτων, εκεί όπου λίγο πριν από το 1821 πλέχτηκε το ειδύλλιο δύο αλλοθρήσκων: της Ελένης, κόρης του άρχοντα Κυρ-Χριστόδουλου, και του Ελμάζ-αγά της Μοστενίτσας (Ορεινή Ηλείας).
Η Ελένη υπερασπίστηκε το αίσθημά της ξεστομίζοντας το αδιανόητο για την εποχή «Άντρα χρώσταγα, άντρα πήρα», προκαλώντας την αποχώρηση του πατέρα της από το αξίωμα του προεστού αλλά και τη φοβερή κατάρα της μάνας της. Λίγα χρόνια αργότερα, στις 16 Μαρτίου του 1821, ο ξάδελφος της αρχοντοπούλας οπλαρχηγός Δημητράκης Ινταρές κατακαίει τον πύργο του αγά στη Μοστενίτσα. Κλειδί της αναψηλάφησης αποδεικνύεται το δημοτικό τραγούδι του Λιμάζη, ευρέως διαδεδομένο ως και τον Πόντο. Το περιεχόμενο και ο συμβολισμός του λειτούργησαν επί χρόνια για όποιον ήθελε να θυμάται την αναγεννητική δύναμη που κρύβει η συνάντηση αλλότριων κόσμων. Η επανάσταση της Ελένης, που υπερασπίστηκε τον απαγορευμένο έρωτα της, φτάνει ως τις μέρες μας σαν πρόδρομος της γυναικείας χειραφέτησης.
Γράφει η Ελένη Παπαδοπούλου
πηγή https://proini.news
